Συμφωνώ ως προς αυτό ολοκληρωτικά. Απλά κατανοώ ταυτοχρόνως, ίσως ως μητέρα τερέζα, την ανάγκη ύπαρξης έστω και χάρτινων βάσεων. Δεν θα πω οτι θέλουμε το παραμύθι μας, απλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο δυνατοί να αντιμετωπίζουν την ειλικρίνεια του άλλου σε αντιπαραβολή με τα δικά τους όνειρα. Κατανοητό από μένα πως θέλουν στέρεο έδαφος, αλλά και χαζό ταυτοχρόνως για τους λόγους που είπες. Μη νομίζεις, δεν έχουν κάνει όλοι την ίδια ανάλυση με εμάς στην επιλογή των ερωτικών συντρόφων. Κάποιοι συνεχίζουν να εμμένουν στις προβολές των δικών τους συναισθημάτων και ονείρων και αυτό, το ονομάζουν έρωτα.
