Σε κατανοώ πλήρως. Δεν είχα βέβαια γονείς που θα τους αποκαλούσα καθίκια, πλην όμως είχα τέτοιας κλίμακας προβλήματα που νιώθω ότι υπάρχει κυριολεκτικά αδιέξοδο ενίοτε, χωρίς να υπάρχει και η δυνατότητα φυγής. Καλή δύναμη.