Πρώτα αγαπάμε τον εαυτό μας ώριμα και δεν έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη από την επιβεβαίωση των άλλων ώστε να νιώθουμε την ανάγκη να τους εκδικούμαστε όταν δεν το κάνουν... Σεβαστή η απογοήτευση!Αλλά όμως πρέπει να υπάρχει πάντα στο μυαλό μας πως ο άλλος δεν είναι σαν εμάς δεν αντιδρά το ίδιο και δεν είναι αναγκασμένος να νιώθει τα ίδια, ούτε να γίνει σαν εμάς. Δεδομένος δεν είναι κανένας, αν δεν μας κάνει ο τρόπος ενός ανθρώπου απλά είτε δεν προχωράμε μαζί του είτε σταματάμε νωρίς χωρίς να φτάνουμε στο σημείο να πληγώνουμε ο ένας τον άλλον. Και όντως κάποια πράγματα κερδίζονται δεν απαιτούνται, ας μην φερόμαστε σαν παιδιά :)