Ποίημα του ...κώλου!«Κώλοι πολλοί υπάρχουνε εις το ωραίον φύλον,με σχήματα διάφορα σε μέγεθος ποικίλον.Κώλοι χοντροί, κώλοι λεπτοί, κώλοι απαλοί κι αφράτοι,κώλοι σα ζύμη μαλακοί και κώλαροι τριζάτοι,Κώλοι σκληροί σαν πέτρινοι και άλλοι λαστιχένιοι,κώλοι δροσάτοι, τροφαντοί και κώλοι μαραμένοι,Κώλοι μεγάλοι σαν βουνά και κώλοι μια χουφτίτσα,κώλοι που έχουν κουνήματα και κάνουνε καπρίτσιαΚώλοι σαν τάβλα επίπεδοι, κι άλλοι ψηλά βαλμένοι,κώλοι σαν φράπες τουρλωτοί και κώλοι κρεμασμένοι,Κώλοι κομψοί, συμμετρικοί και περιποιημένοικαι κώλοι ασουλούπωτοι, "μπόγοι κακοδεμένοι".Κώλοι σαν τριαντάφυλλο και κώλοι σαν αχλάδι,κώλοι που προκαλούν κλωτσιά κι άλλοι που θέλουν χάδι.Κώλοι σαν αλαβάστρινοι, που μοιάζουν με καθρέφτηκώλοι που θέλουν φίλημα κι άλλοι που θέλουν νέφτικώλοι σπανοί, δασύτριχοι, κώλοι σαν κολλιτσίδεςκαι κώλοι που στενάζουνε από αιμορροΐδες.Κώλοι ακριβοί, κώλοι φτηνοί, μονάχα δυο παράδεςκαι κώλοι που προσφέρονται εις τους ...(*λογοκρισία: φαντάζεστε, όμως, τι κάνει ρήμα εις -άδες)Κώλοι "τοιούτων", ευτραφείς, μοσχοπουδραρισμένοι,και κώλοι απλησίαστοι γιατί είναι λερωμένοι.Κώλοι αριστουργήματα, όλο καλλιγραφίακαι κώλοι σαν της μυλωνούς την ανορθογραφία.Κώλοι που σε ζαλίζουνε σαν τους κρυφοκοιτάςκαι που σε κάνουνε να λες.... "ή ταν ή επί τας"!Κώλοι οπού το βλέμμα σου δεν ξεκολλά ευκόλωςπου τους θωρείς όταν περνούν κι αναφωνείς: "Τι κώλος!"»