Σαν κι εσάς υπάρχουν πολλοί -συμπεριλαμβανομένης και εμού της ιδίας.Για όσα μας συμβαίνουν δε φταίει ο Θεός/τύχη/κακιά μοίρα. Οι καταστάσεις -ειδικά των τελευταίων ετών- αφορούν σε ένα συλλογικότερο επίπεδο και ταλανίζουν το μεγαλύτερο ποσοστό του μέσου μάχιμου πληθυσμού. Η ζωή δεν είναι δίκαιη ή άδικη. Είναι ένας άγραφος χάρτης που καλούμαστε να τον γεμίσουμε με σχέδια, εμπειρίες, λάθη, αποτυχίες, χαρές, απώλειες, συνοδοιπόρους, τρέλες, όλα μαζί αδιαίρετα και σε απόλυτη αλληλουχία. Λένε πως η ζωή είναι δώρο. Όχι επειδή είναι ανέφελη και βολική. Ακόμη και στα παιδικά παραμύθια υπάρχουν μάγισσες και κακοί λύκοι. Προσωπικά το δώρο το βλέπω ως μια ευκαιρία που μου δόθηκε για να την αξιοποιήσω. Ένα άδειο κουτί που έχω το δικαίωμα να το γεμίσω με όσα μου δοθούν και με όσα επιλέξω να δημιουργήσω.Είναι κρίμα να βάψετε το δικό σας κουτί με μαύρο χρώμα και να το παρατήσετε άδειο σε μια γωνιά να σαπίσει. Είναι σίγουρα δύσκολο κι όποιος πει το αντίθετο είναι ή ανίδεος ή αφελής. Μικρά βήματα. Βγείτε από το σπίτι. Αναζητήστε οποιαδήποτε δουλειά θα σας δώσει έστω ένα μεροκάματο, ακόμη κι αν τα προσόντα σας υπερβαίνουν κατά πολύ την αναγκαστική επιλογή σας. Και μόνο η εξασφάλιση ενός μικρού εισοδήματος θα σας κάνει να δείτε τα πράγματα αλλιώς. Η ζωή δεν είναι τα 70-80-90 χρόνια που θα ζήσουμε συνολικά. Είναι κάθε μέρα της, το κάθε "τώρα" της και έτσι πρέπει να την πάρετε. Μέρα τη μέρα.
