Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι στις σχέσεις όλα πρέπει να λειτουργούν επί ίσοις όροις.Από τη στιγμή που εκείνος απαιτεί και παίρνει αυτό που θέλει επειδή εσείς συναινείτε, αυτό θα έπρεπε να ισχύει και τούμπαλιν.Λένε πως οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, πόσο μάλλον τις καλές σχέσεις. Δεν είναι ζήτημα υπολογισμού, είναι ζήτημα ισορροπίας. Δεν μπορεί κανείς να ζητά κάτι που δεν είναι πρόθυμος να προσφέρει. Η αγάπη αποδεικνύεται εκατέρωθεν και στο όνομά της δε χρειάζεται να είμαστε "μπόσικοι" ως προς τα θέλω μας, γιατί έτσι χάνεται η αμοιβαιότητα και η ισορροπία, έννοιες πρωταρχικές για την επιβίωση και ευημερία κάθε σχέσης.Συζητήστε το μαζί του, εξηγήστε του κι αν φανεί και πάλι αρνητικός, τότε αποφασίστε πώς θα πορευτείτε.Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι αυτό που γράφετε παρενθετικά, "που μακάρι να μη χρειαζόταν". Τίποτα δε χρειάζεται και κανένας δεν μπορεί να σας αναγκάσει να κάνετε κάτι με το οποίο νιώθετε άβολα. Ισχύει και για τους δυο σας. Αν εσείς κάνατε κάτι που δε θέλατε για να ευχαριστήσετε το φίλο σας, κακώς το κάνατε, τη στιγμή μάλιστα που εκείνος δε σας το ανταποδίδει. Οι σχέσεις δεν είναι καταναγκασμός, ούτε μονομερής υποχρέωση. Είναι επιλογή και μάλιστα συνειδητή σε κάθε περίπτωση και για καθετί που αφορά και στους δυο σας.