Εδώ μέσα η παρθενία θεωρείται πλειοψηφία οπότε θα λάβεις αμέριστη ψυχολογική στήριξη. Η δική μου δεν χρειάζεται. Εγώ θα σου πω κάτι άλλο. Το ότι "δεν έτυχε" είναι η μόνη στάση επί του θέματος που μου είναι κατανοητή προσωπικά. Ωστόσο δεδομένου ότι δεν ζεις σε κάποια αμερικανική φάρμα όπου το κοντινότερο χωριό απέχει 300 χιλιόμετρα, το να μην έχεις βρει τον κατάλληλο επί 5 έτη ενήλικης ζωής θεωρώ ότι θα πρέπει να σε προβληματίσει. Σκέψου ποιά κριτήρια είναι τόσο ουσιαστικά ώστε να ξεκινήσεις την διαδικασία που οδηγεί (καλώς ή κακώς) σε βιολογική και ψυχική ωρίμανση (όπως μόνη σου χρησιμοποιείς άλλωστε τον όρο λέγοντας "καθένας ωριμάζει διαφορετικά") ώστε να ξεκινήσεις την ενήλικη ζωή σε όλους τους τομείς. Η πρώτη φορά δεν είναι κάποιο θρυλικό δισκοπότηρο. Δεν χρειάζεται να της αποδίδεται αξία μεγαλύτερη της αναλογούμενης.
