κακώς! να την καλέσεις και να μιλήσεις μαζί της, θα αισθανθείς καλύτερα. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε κατακρίνει γι αυτό.Να σκέφτεσαι καθαρά όσο είσαι εκεί μέσα, καθαρά για το αύριο...το έξω απο τον στρατό. Εκεί μέσα δεν θα σαι για πολύ, θα περάσει θα δείς...και στο τέλος θα τα θυμάσαι σαν κακό όνειρο. Αισιοδοξία και κοιτάμε πάντα εμπρός.ΥΓ. Πές της (και στον πατέρα αν έχεις) οτι τους αγαπάς.Αντε, με το καλό, καλή θητεία και καλός πολίτης!