Η συγχώρεση είναι για κάτι κορίτσια, περίεργα μόνο. Σου αφήνω εδώ αυτό, να του ρίξεις μια ματιά, είναι από μια φίλη, που αιωρείται σε κάτι σχοινιά.«Είναι κάποια κορίτσια που δεν μπορείς να τα μαζέψεις από τη πληγή. Μπορείς να τα κλειδώσεις σε ένα δωμάτιο, να τα φυλακίσεις, κι αυτά θα βρουν τον τρόπο να πονέσουν, ακόμα κι ολομόναχα. Είναι όμορφα αυτά τα κορίτσια. Αυτό να θυμάστε. Τα μεγαλύτερα λάθη τα κάνουν από ομορφιά. Επειδή κάποιο αγόρι από το πλήθος, τα κοίταξε για λίγο κι αυτά ανθίσανε, πετάξανε, γύρισαν τον κόσμο και επέστρεψαν. Στο ίδιο πλήθος, στο ίδιο αγόρι, στο ίδιο λάθος. Γιατί έτσι είναι οι καρδιές αυτών των κοριτσιών: σαν τα λιμάνια. Αν τις ανοίξεις, θα βρεις μόνο νερό και άγκυρες. Όταν δεν πλημμυρίζουν, ματώνουν για να αντέξουν μέσα τους ένα ξένο καράβι».