Όπως ότι πχ. (θεωρείς) ότι δεν αξίζεις κάποιον καλύτερο. Ή όπως ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ατελείς και φέρονται άσχημα οπότε σίγουρα κι αυτός. Αυτές είναι "φιλοσοφικά" ανακουφιστικές οπτικές του θέματος γιατί μεταβιβάζουν στιγμιαία την ευθύνη της επιλογής από εσένα σε εξωγενείς δυνάμεις (την μοίρα ή το σύμπαν) κι έτσι αποτελούν συναισθηματικό αποκούμπι που σε βοηθάει να πορευτείς με κάποια "σιγουριά". Αντίθετα η απόφαση να ξεκόψεις (και κυρίως η πρακτική πραγματοποίησή της) αποτελεί ρήξη με τις οπτικές αυτές και ανάληψη ευθύνης η οποία είναι από μόνη της εκφοβιστική μιας κι ανοίγει χώρο στο άγνωστο. Και γι'αυτό χρειάζεται αυτό το κάτι που θα μπορέσει να δώσει ικανό κίνητρο ώστε το άγνωστο να φανεί λιγότερο τρομακτικό και πολύ πιο υποσχόμενο από το παρόν. (μια προοπτική κατάστασης που επιθυμείς διακαώς πχ. γάμος αργότερα ή μια δουλειά που σε βάζει σε άλλο περιβάλλον ή ένα χόμπυ που κατορθώνει να σε συναρπάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνει εμμονή που θα καλύψει κενά που κάλυπτε η προσοχή εκείνου). Τέτοια πράγματα. Ελπίζω είναι πιο κατανοητά τώρα.