Έτσι ήμουν και είμαι ακόμα, κυρίως όμως λόγω γούστων στην μουσική. Εκτός αυτού όμως, δεν αντέχω ούτε το στριμωξίδι, ούτε να περιμένω στην πόρτα να με τσεκάρουν για το αν αξίζω να με βάλουν μέσα, ούτε να κρατάω το ποτό μου στα 3εκ από το πρόσωπό μου, γιατί δεν έχω χώρο ούτε να αναπνεύσω.Οι παρέες μου αρχικά με ψιλοδούλευαν ότι είμαι παράξενη, αλλά τελικά το συνήθισαν. Παρόλο που και αυτοί δεν ήταν ποτέ κολλημένοι με αυτά τα μαγαζιά (ευτυχώς).