Ενδιαφέρουσα εξομολόγηση, δύο παρατηρήσεις θα ήθελα να κάνω:α) Οι παλαιότερες γυναίκες δεν ήταν ''καλύτερες'', απλά υπέμεναν τα πάντα για μία σειρά λόγους από το σύζυγό τους, κυρίως επειδή δεν εργάζονταν και υπήρχε και το ''τι θα πει ο κόσμος'' σε μεγαλύτερη κλίμακα. β) Ναι μεν προ κρίσης προσπαθούσαν οι οικογένειες να δώσουν ''ευτυχία'' στα παιδιά τους, αλλά αποκλειστικά και μόνο μέσω υλικών αγαθών. Φοβάμαι ότι υστερούσαμε στη μεταλαμπάδευση αξιών και προτύπων.
