Επειδή ζούμε στην Ελλάδα όπου ''πρέπει'' να έχουμε σύζυγο και δύο τρία παιδιά για να ακούσει το όνομά του ο παππούς και η γιαγιά και να καμαρώσουμε στο σόι, θα σου έλεγα ότι εγώ που είμαι 42 ετών δε νιώθω ότι είναι ''άσχημη'' η ζωή μου εξ αυτού του λόγου. Εξάλλου, μην ξεχνάς ότι τα παιδιά δεν τα κάνεις για να είναι ''κτήμα'' σου (μία ακόμη κρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα). Κάτι τελευταίο: η ''ανάγκη'' για τεκνοποίηση και ο τρόμος του ότι μεγαλώνουν κάποιοι χωρίς παιδιά είναι και ένας βασικός λόγος που γίνονται ουκ ολίγοι ατυχείς και βεβιασμένοι γάμοι ακόμη.
