Νομίζω ότι αυτές οι "απόψεις" είναι κατευθυνόμενες από το κοινωνικό γίγνεσθαι και την πατριαρχία. Εάν δεχτείς το προφανές, ότι δηλ. τα σεξουαλικά μας όργανα δεν είναι δυνατόν να καθορίζουν ποιοι θα είναι οι φίλοι μας, επαναπροσδιορίζεις τους κοινωνικούς ρόλους μεταξύ των δύο (βασικών)φύλων. Στον παραδοσιακό κοινωνικό της ρόλο η γυναίκα είναι αντικείμενο ερωτικό, πόθου κι αργότερα μάνα, κι όχι άνθρωπος με δικά του όνειρα, φιλοδοξίες, ικανότητες κτλ. Από την άλλη, πάλι σύμφωνα με την πατριαρχική παράδοση, ο άντρας είναι ο "κατακτητής". Πώς μπορεί "κυνηγός" και "θύμα" να γίνουν φίλοι;Όπως καταλαβαίνεις, το να παραδεχτείς ότι υπάρχουν φίλοι διαφορετικών φύλων (ή ίδιου φίλου και διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού), υπονομεύει τους ρόλους των δύο φύλων και όλα όσα έμαθαν μέχρι στιγμής.Αυτή είναι η γνώμη μου.-----Προφανώς και υπάρχουν φιλίες μεταξύ ανδρών και γυναικών (και στρέιτ άνδρα με γκέυ άντρα· και γκέυ γυναίκας με στρέιτ γυναίκα). Δε χρειάζεται να το πιστεύεις ή όχι. Η γνώμη κάποιου ότι δεν το πιστεύει είναι αρκετά στενόμυαλη γιατί το πιστεύεις ή δεν το πιστεύεις, συμβαίνει.Κι όσο περισσότερο επιτυγχάνεται η ισότητα, όλο και περισσότερο θα συμβαίνει.