ολη τη ωρα υπαρχει παντου κοσμος και μας κοιτουν ολοι..οποτε δε μου δινεται η ευκαρια να του μιλησω εστω λιγο πιο διαχυτικα γιατι ολο και καποιος θα το δει σε ενα γραφειο με τοσα ατομα.. και δε θελω να το φερω και σε δυσκολη θεση αν δε με θελει για να μου αρνηθει και μετα ισως να νιωθει περιεργα και να νιωθω και εγω περιεργα δηλαδη..δε μου αρεσει να παιζω εκ του ασφαλους..αν ηταν αλλιςω ηδη θα ειχα στειλει..το πολυ πολυ να μην απαντουσε καν ή να μη του αρεσα..αλλα τωρα ειναι αλλιως...δεν ειναι το ρισκο του πληγωμενου εγωισμου αλλα της δουλειας στην οποια μπορει να εκτεθω και την αγαπαω πολυ και με πληρωνει και καλα ειναι η αληθεια και δε θα ηθελα να τη χασω για καποιο χαζο λογο ποσο μαλλον αν δε ξερω οτι αρεσω στον αλλον(αν χασω τη δουλεια τουλαχιστον να μου μεινει ο ερωτας! :P )