Κορίτσι μου, όσο μεγαλώνεις θα συνειδητοποιείς ότι στη ζωή μας θα υποστούμε πάρα πολλές αδικίες ενώ για τις περισσότερες από αυτές δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα για να τις αποφύγουμε αλλά ούτε να αντιδράσουμε. Ανά πάσα στιγμή στον κόσμο εκατομμύρια άνθρωποι δέχονται μία αδικία, από τις πιο σοβαρές (τους δολοφονούνε, βιάζουν, κλέβουν, bullying, είναι παιδιά και δουλεύουν 16 ώρες την ημέρα σαν σκλάβοι για ένα κομμάτι ψωμί) μέχρι και τις λιγότερες (δεν σου μιλάει η κολλητή σου γιατί νομίζει ότι αρέσεις στο αγόρι της, η δασκάλα σε έβαλε τιμωρία γιατί νόμιζε ότι αντέγραψες κλπ). Το αίσθημα της αδικίας μπορεί να είναι αβάσταχτο. Μόνο στον εαυτό σου κάνεις κακό με το να κάθεσαι να βράζεις, να στενοχωριέσαι, να κλαις για ότι άδικο σου συμβαίνει. Πρέπει να το αποδεχτείς κάποια στιγμή για να μπορέσεις να προχωρήσεις, γιατί μετά θα σου τύχει κάτι άλλο και μετά κάτι άλλο. Δεν είναι τυχαία η φράση "ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει δυνατότερο" κι εσύ πρέπει να γίνεις δυνατή για αυτά που έπονται. Δεν τα λέω για να σε μελαγχολήσω, το αντίθετο, πιστεύω ότι η ζωή είναι υπέροχη αλλά πως την βλέπουμε και πως αντιμετωπίζουμε τις αναποδιές είναι αποκλειστικά στο δικό μας χέρι. Το τι κάνεις μετά εσύ μετά από μία αδικία μετράει, αν μπορείς να την αφήσεις πίσω σου έχεις νικήσει μία μάχη.