Χμμμ...δεν έχω μετανιώσει για καμιά γνωριμία που έκανα...σίγουρα δεν πήγαν όλες καλά...μερικές ήταν βαρετές(όχι γιατί ο άλλος ήταν βαρετός,αλλά γιατί η αλληλεπίδραση ήταν βαρετή),κάποιες ήταν περίεργες και λίγες ανήκουν στη ζώνη του σουρεαλιστικού...προσωπικά,όσο πιο καλά πάει το ραντεβού,τόσο πιο πολύ χαλαρώνω και ανοίγομαι...όταν η ώρα περνάει γρήγορα και αβίαστα,νιώθω ότι χτυπήσαμε φλέβα...αλλά να σου πω την αλήθεια,δεν το βλέπω σαν να εκθέτω τον εαυτό μου...λίγο στημένο μου κάνει αυτό...ας πούμε,ότι ξεδιπλώνω κάποιες πτυχές του εαυτού μου,ανάλογα με την συζήτηση και λαμβάνω το ίδιο και από τον άλλο...κάπως πρέπει να γνωριστούμε βρε παιδάκι μου,πώς θα γίνει;