Δεν ειπα οτι ειναι σωστο. Το αναγνωριζω. Δεν μετρας ομως οτι με εγκατελειψε νυχτα μεσα σε -αγνωστη δεν το ανεφερα- πολη, αν ειχα λεφτα το ξερεις; ουτε τηλεφωνο δεν ειχα να παρω. Αυτο δεν επιφερει ψυχολογική πιεση το να εγκαταλειπεις τον αλλον ετσι και μετα ο αλλος να σε τιμωρει με σιωπη κιολας;;; Ανθρωπος εισαι, οσο και να προσπαθεις για τον αυτοελεγχο καποια πραγματα εχουν οριο. Ποσο εξευττελιστικο ηταν για μενα; Φυσικα και λαθος ηταν που τον χαστουκισα. Νομιζω ομως οτι χρειαζοταν ναι, να διορθωσει τη μαλακια που εκανε, να τον ενιδεφερε οτι εκανε τον αλλον να νιωθει ενα τιποτα εγκαταλειποντας τον και οχι να αγνοει τον αλλον... Αυτο το καταλαβαινεις;