Κοπελα μου καταλαβαινω εν μερει την απογοητευση σου που δεν πηγαν τα πραγματα οπως θα ηθελες... Ωστοσο το εχεις παρει λαθος... Τι εννοω... Γιατι αισθανεσαι τυψεις προς τους γονεις? Τι εννοεις τους πικρανες με την απουσια σου κ με την αποτυχια σου? Ησουν δλδ υποχρεωμενη να μεινεις μαζι τους ινα μην πικραθουν??? Η ως αντισταθμισμα της πικρας αυτης επρεπε τουλαχιστον να τους πας μια "επιτυχια"?? Στην ελλαδα της κρισης να εχεις δουλεια στα 25 κ να καλυπτεις νοικι κ λοιπα ολα εξοδα δυστυχως ειναι πραγματι σχεδον ανεφικτο με τους μισθους της αγορας. Αλλα εσυ το εκλαμβανεις ολο αυτο σαν προσωπικη αποτυχια κ οχι απορροια των συνθηκων... Οι γονεις σου θα πρεπε να σε στηριξουν κ να σε συνεφερουν ωστε να μη σταυρωνεις τον εαυτο σου. Δεν εκανες κατι λαθος, ωστοσο κ το μεγαλυτερο λαθος να ειχες κανει οι γονεις οφειλουν να ειναι διπλα κ οχι απεναντι σου. Κ αν χρειαστει να σου πληρωσουν κ μερικα νοικια δε χαθηκε ο κοσμος...