Είμαστε ακριβώς στην ίδια φάση.Με την μόνη διαφορά ότι εγώ είμαι 5 χρόνια με την σχέση μου και έχουμε περάσει πάρα πολλά μέχρι να βρούμε τις "χρυσές τομές" μας...Ούτε και εγώ ξέρω πως να το χειριστώ ακριβώς,προσπαθώ όσο μπορώ να τον κάνω να γελάει...Συνήθως του στέλνω ένα ανέκδοτο ξέρω γω και μέσα σε μια παρένθεση κάτι γλυκό.Νομίζω πρέπει να είμαστε περισσότερο κάτι σαν "κολλητοί" με το αγόρι μας αυτόν τον καιρό.Να νιώθει άνετα να μας μιλήσει και να του φερόμαστε φυσιολογικά.Ούτε πολλά μέλια,ούτε γράψιμο.Προσωπικά του στέλνω μόνο ένα μήνυμα την μέρα.Τίποτα παραπάνω.Φυσικά όμως είμαι πάνω από το κινητό όλη μέρα.Αυτό όμως δεν πρέπει να το μάθει παρά μόνο όταν απολυθεί.Γενικά είναι ζόρικο αλλά τώρα είναι που πρέπει να δείξεις τι είδους γυναίκα είσαι.Είσαι εκείνη που αξίζει να κάνει σχέδια για εκείνη και όχι απλά όνειρα;Στην δική σου περίπτωση,εφόσον είναι κτητικός,προσπάθησε να μην του δίνεις αφορμές...Ίσως χρειαστεί να γίνεις λίγο μοναχική...Εγώ από την άλλη είμαι μοναχική αλλά το αγόρι μου είναι πολύ έξω καρδιά τύπος,οπότε καταλαβαίνω ότι περιμένει από εμένα να ξεκινήσω χόμπι κλπ τώρα που έφυγε...Είναι έξω από τα νερά μου,αλλά αφού πιστεύω ότι έτσι θα έχει μια στενοχώρια λιγότερη θα το κάνω για να μην έχει τύψεις...Υποσχέθηκα να πηγαίνω βιβλιοθήκη και σχέδιο :) Ελπίζω να βοήθησα...Καλή θητεία να έχουν τα εφεδράκια μας :)