Η εσωστρέφεια δεν ισούται με δειλία ή φόβο. Μη τα συγχέεις. Καμιά φορά οι εσωστρεφείς σου βγαίνουν απ' τ' αριστερά και πέφτουνε σαγόνια. Το να μην έχω 300 φίλους ή το να μην πολυγουστάρω να μου κάνεις ανακρίσεις 3ου βαθμού ή το ότι προτιμώ λίγα λόγια και σταράτα, δεν με κάνει άτομο που δεν αφήνομαι. Το "αφήνομαι" τι σημαίνει; Αφήνομαι έρμαιο απέναντί σου; Ή τι σε κάνει να πιστεύεις ότι ένα εξωστρεφές/ κοινωνικό άτομο "αφήνεται" γενικώς και αορίστως σε όποια σχέση συνάπτει; Αν με το "αφήνομαι", εννοείς παραταω τον εγωισμό μου κάπου πίσω μου, αυτό έχει να κάνει με κάθε άτομο ξεχωριστά, εγωιστής και εσωστρεφής δεν πάνε απαραίτητα μαζί. Μπορεί ένας εξωστρεφής να μιλάει πιο γρήγορα και εύκολα για συναισθήματα. Ένας εσωστρεφής να θέλει να σε σκανάρει λίγο πρώτα συναισθηματικώς. Αλλά μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Να σε πνίξει κυριολεκτικά ένας εσωστρεφής με την αγάπη του και ένας εξωστρεφής να μην σου λέει καν τι θέλει/αισθάνεται απο σένα. Για να μην τα πολυλογούμε, το πόσο κανείς ανοίγεται ή αφήνεται, έχει να κάνει κυρίως με το πόσο καλά ξέρει τον εαυτό του (αυτογνωσία), με το πόσο καλά ξέρει να διαβάζει τους άλλους (εμπειρία), με το πόσο επικοινωνεί με τον ίδιο του τον εγκέφαλο αλλά και με τους υπόλοιπους εγκεφάλους γύρω του (συναισθηματική και κοινωνική νοημοσύνη).
