Ωχ, ωχ, ακούω καμπανάκια εδω πέρα.Λοιπόν εγώ σου έχω λύση, αλλά φοβάμαι δεν θα σ' αρέσει: λέγεται ψυχολόγος.Οι γονείς, πολύ περισσότερο θα θορυβυθούν, αν μάθουν οτι το παιδί τους κάνει "πολύ άσχημες σκέψεις" για μερικά ψωρομαθήματα, παρά για τα μαθήματα.Στα 22, η ζωή σου δεν έχει καν αρχίσει, δεν ξέρεις τί είσαι και ποιός είσαι. Τα συμπεράσματα περί αχρηστοσύνης, είναι διστρεβλωμένες εκλογικεύσεις. Δεν είσαι καμιά εξαίρεση, η μισή Ελλάδα χρωστάει μαθήματα. Σε αυτή την ηλικία είναι σύνηθες, ως και αναμενόμενο τα μυαλά να είναι πάνω απ΄το κεφάλι. Δεν ωριμάζουν όλοι αυτόματα στα 18+μία μέρα. Ασε το αυτομαστίγωμα και κοίτα το καρότο.Ακόμη και τελείως να την παρατήσεις την σχολή γίνεται -γιατί ενδεχομένως διαπίστωσες οτι δεν σε ενδιαφέρει (λέω εγώ τώρα) και να αλλάξεις αντικείμενο και κατεύθυνση σπουδών. Αλλοι το κάνουν στα 30 τους και είναι μιά χαρά. Δεν σπουδάζεις για τους γονείς, δεν θα ζήσουν αυτοί την ζωή σου.Θυμήθηκα κι αυτό, για ρίξε μιά ματιά: http://www.lifo.gr/confessions/view/267162Γιά τώρα:Το διάβασμά σου, όση καλή θέληση και να διθέτεις, δεν μπορεί να είναι παραγωγικό, όταν έχεις παραλύσει από το άγχος το πελάγωμα και την καταστροφολογία.Θα σου πρότεινα να διαλέξεις 6 από τα 12 μαθήματα, που σου φαίνονται πιό βατά και πιό πιθανό να τα περάσεις και να εστιάσεις σε αυτά. Θα τα περάσεις και θα είναι υπεραρκετό. Για την επόμενη εξεταστική, θα έχεις χρόνο να οργανωθείς καλύτερα και πιό αποτελεσματικά.Συζήτησε με τους γονείς σου, το θέμα ψυχολόγος. Ακόμη κι αν δεν σε στηρίξουν, υπάρχουν δωρεάν δομές (ψάξε google). Νομίζω ένας ψύχραιμος ενήλικας -που δεν θα είναι οι γονείς σου- με ειδικές γνώσεις, θα σε βοηθήσει πολύ. Οσο για τα μαθήματα, αν θα το πείς και πώς θα το πείς, είναι μιά πολύ καλή αφορμή για να συζήτηση.Καλή επιτυχία :)