αυτο που εχεις να κανεις ειναι να τη στηριζεις αλλα εφοσον δεν σου εχει πει κατι, να της φερεσαι οσο γινεται σαν να μην το ξερεις..οι ανθρωποι που αντιμετωπιζουν κατι τετοιο πολλες φορες δεν θελουν να το πουν γιατι ειναι σαν να παραδεχονται πως η ζωη τους αλλαξε και πως ο καρκινος τους στιγματισε.μαλλον για τη νονα σου εισαι μια ηλιαχτιδα που δεν θελει να σκοτεινιασει.η τρυφεροτητα σου και η στηριξη σου μπορει να την ξεκλειδωσει και να μιλησει-το χρειαζονται πολυ οι καρκινοπαθεις αυτο..ειναι πολυ ομορφο που ενδιαφερεσαι τοσο.-η ενσυναισθηση σωζει ζωες....:)αν εχετε στενη σχεση μπορεις κιολας να της προτεινεις να κανετε κατι μαζι οπως γιογκα η εικαστικη-θεραπεια , εχει καταπληκτικα αποτελεσματα στην ψυχολογια-αρα και στην υγεια..