Παντως αγαπητη συνονοματη (:p) αν οντως το εγραψες εσυ και υπαρχεις ας πουμε (!!!!) εχω να σου πω οτι αυτο που νιωθεις δεν ειναι το πραγματικό συναισθημα και η πραγματική αιτια του κακου. Ισως αν στα ζηταγε ο ταδε εσυ να μην τον ηθελες ακομα. Και παλι κατι να μη σου καθοταν. Προφανως εχει θιχτει ο εγωισμος σου και τα λες αυτα. Και εγω θυμαμαι οτι μικροτερη στο σχολειο μ αρεσε ενας αλλα πλατωνικα, και στην ουσια δεν μου αρεσε, απλως ειχε ασχοληθει ε και ασχοληθηκα και εγω και μετα οταν τα εφτιαξε με αλλη δεν με ενοχλουσε ουτε οτι ηταν μαζι ουτε τιποτα, με ενοχλουσε μονο που ηταν προκλητικοι απεναντι μου! Σε φαση κοροιδευαν η ερχοντουσαν διπλα μου για να παρτηρουν τις αντιδρασεις μου! Ναι και οτι τι δηλαδη; Εγω τοτε θυμαμαι ειχα αγχος να μπω στο πανεπιστήμιο και δεν ειχα μυαλο και διαθεση για αυτα. Γιατι όντως, ειχα και εγω κατι μετα, σαν σύντομη σχεση. Κ τωρα ειμαι πολυ καλα. Απλως αυτο που νιωθεις ισως ειναι λογω εγωισμου. Εγω ενιωσα αυτο το αρνητικό συναισθημα που θα μου δημιουργουσε ο οποιοσδηποτε προσπαθουσε να με προκαλεσει η να κοροιδεψει, κλπ! Τωρα που εχουν περάσει τρια χρονια απο τοτε, ουτε που τους θυμαμαι και επειδη ξερω δυστυχως και τα νεα τους (γειτονια ειναι αυτη, τι να κανεις) πιο πολυ τους λυπαμαι. Και συνειδητοποιω οτι αυτο που ειχα ηταν αγωνια να αποδειξω οτι εχω δικιο, οτι αδικουμαι, οτι δεν αξιζω αυτο το ανευ λογου δουλεμα απο πλευρα τους... Συγγνωμη για το κατεβατο, απλα στα αναφερω για να δεις μια αλλη γνωμη και να αναθεωρησεις. Να ξερεις, εμεις οι σκορπινες, οταν θελουμε καποιον πραγματικά τον διεκδικουμε! ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ. Εχω μεγαλες ιστοριες να σου πω για σχεση απο αποσταση, να εισαι εσυ Αθηνα και ο αλλος Αμερικη και να βρισκεστε χριστουγεννα, καλοκαιρι και πασχα.