Αυτή η απάθεια και η αναισθησία με τρομάζουν. Ωρες ώρες σκέφτομαι μνημόνια μέχρι να βγούμε από τη σαπίλα μας και να ξεβρωμίσουμε. Ποιος ο θύτης, ποιος το θύμα ούτε που μπορώ να διακρίνω πλεόν. Τελοσπάντων,η ελπίδα πεθαίνει τελευταία(!)Ετσι λένε...Ιδωμε λοιπόνν...