Εμένα μου ακούγεσαι σα να έχεις μεγάλη ανασφάλεια για το ποιά είσαι και μεγάλη δίψα για αποδοχή από τους άλλους, εξού και προσπαθείς να πείσεις τον ευατό σου ότι είσαι τέλεια και καλύτερη από όλους τους άλλους για να σε αγαπήσεις πρώτα εσύ και μετά για να σε αγαπήσουν όλοι οι άλλοι. Σαν μια κραυγή κρυμμένης απελπισίας, "κοιτάξτε με, είμαι εδώ, πιο όμορφη από όλους σας, πιο έξυπνη και πιο λαμπερή!" Επειδή όμως κάτι τέτοιο δεν μπορείς να το επιβάλλεις στους άλλους (το να σε αγαπήσουν) αλλά απλά συμβαίνει, προκειμένου να μην πληγωθείς από αυτούς που πιθανώς να μη σου δώσουν την αποδοχή και την αγάπη που ζητάς, τους απορρίπτεις εσύ εξ αρχής πρώτη με το να τους υποτιμάς, να τους κρίνεις και να τους ρίχνεις στα μάτια σου, προσπαθώντας να πείσεις τον ευατό σου ότι δε τους έχεις ανάγκη τελικά να σε αποδεχτούν (αφού δε πιάνουν μία μπροστά στον μοναδικό σου χαρακτήρα) ενώ στην πραγματικότητα διψάς να σου πούνε όλοι πόσο καλή, τέλεια και όμορφή είσαι. Είσαι κλασσικό παράδειγμα ανασφαλούς ανθρώπου που κρύβει την ανασφάλειά του πίσω από επίθεση και τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί οι άλλοι να καταλάβουν ή να έχουν αντίθετη άποψη σχετικά με την γαματοσύνη που νομίζεις ότι έχεις.Δε προσπαθώ να σου την πω, ούτε να σε υποβιβάσω. Άλλωστε δε σε γνωρίζω. ΄Μπορεί να είσαι όντως πραγματικά γαμάτη όπως λες. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο πραγματικά γαμάτος δεν έχει ανάγκη να το βροντοφωνάζει με λόγια και με τον τρόπο του απέναντί στους άλλους, υπενθυμίζοντάς τους το διαρκώς, μη τυχόν και το ξεχάσουν. Πιο πολύ κουραστική και ανεπιθύμητη γίνεσαι με τη συμπεριφορά σου αυτή, παρά επιβεβαιώνεις τα θετικά οσυ στοιχεία. Θα πρότεινα:- να συμφιλιωθείς με την ιδέα ότι κανείς δεν είναι τέλειος, ότι δεν είναι κακό να μην είμαστε τέλειοι, - ότι δεν είναι επίσης κακό να ξέρουν οι δικοί μας άνθρωποι τους φόβους, τις ανησυχίες μας και τα προβλήματά μας, - ότι είναι εντάξει να ζητάμε βοήθεια από αυτούς ή από έναν ψυχολόγο, εάν έχουμε κάτι στον χαρακτήρα μας που μας ενοχλεί και δεν ξέρουμε γιατί και τι να κάνουμε για αυτό, - ότι ο καλύτερος τρόπος για να προσεγγίσεις γονείς, φίλους και γενίκά ανθρώπους δεν είναι η επίθεση - και τέλος να προσπαθήσεις να μαλακώσεις λίγο την στάση σου, διότι με αυτό που κάνεις είναι κρίμα, επειδή χάνεις στιγμές από τη ζωή σου με ανθρώπους, οι οποίες δε θα ξαναγυρίσουν. Σκέψου ότι δε θα είσαι ποτέ ξανά στην ηλικία που είσαι και είναι τώρα μια μοναδική ευκαιρία να την ζήσεις όμορφα, όχι μόνο αυτήν αλλά και όλες τις υπόλοιπες που έρχονται. Μην χάνεις ενέργεια και χρόνο με το να προσπαθείς να αποδείξεις το οτιδήποτε, ρίχνοντας χολή και απομονώνοντας στην ουσία τον εαυτό σου από τον κόσμο με την στάση σου. Είναι κρίμα. Εάν λες ότι δε καταλαβαίνεις πως φαίρεσαι και χρειάζεσαι βοήθεια για να μάθεις τον εαυτό σου, θα σου προτείνω ξανά τον ψυχολόγο. Προσπάθησε επίσης να παρατηρήσεις λίγο από έξω τον ευατό σου, σαν τρίτο άτομο. Αναρωτήσου τη στιγμή που φέρεσαι άσχημα, γιατί το κάνω τώρα αυτό; Τι συναισθήματα νιώθω αυτή τη στιγμή; Φόβο; ανασφάλεια; θυμό; Τι προσπαθώ να πάρω από τον άλλον και του μιλάω έτσι; Τι θέλω να κερδίσω; Αποδοχή; Επιβεβαίωση; Θαυμασμό; Με άλλα λόγια, αγάπη; Μηπως το κάνω με λάθος τρόπο; Μήπως χάνω το δίκιο μου; Αναρωτήσου. Αυτή η τεχνική θα σε βοηθήσει σε όλη τη ζωή σου, ώστε να μην παίζεις απλά σαν ηθοποιός σε μια σκηνή την κάθε μέρα, αλλά να συνειδητοποιείς και να νιώθεις ακριβώς τι κάνεις και να μην είναι απλά ένας ρόλος που πρέπει να παίξεις απέναντι στους άλλους, ωστε εκείνοι να σχηματίσουν μια συγκεκριμένη καλή ιδέα για σένα. Αναλογίσου, πρατήρησε τον εαυτό σου, ρώτα τον και προσπάθησε να δώσεις ειλικρινή απάντηση.Ελπίζω να βοήθησα, να σου δωσα τροφή για σκέψη και να μη σε μπέρδεψα παραπάνω. Δείχνεις να έχεις εντοπίσει το πρόβλημα και τις πτυχές σου και τώρα είσαι απλά μπερδεμένη για το γιατί. Έχεις κάνει ήδη το πρώτο βήμα της συνειδητοποίησης και μπράβο σου. Αύτό δεν είναι έυκολο πράγμα για όλους. Είσαι τέλεια υποψήφια για φυχανάλυση και έτσι όπως γραφεις και αναλύεις, προβλέπω ότι θα τα πας πείφημα.
