Επειδή η ιστορία σου μοιάζει με τη δική μου και δεδομένου ότι η σχολιάστρια Nanashi με έχει ήδη καλύψει κατά το ήμισυ με το σχόλιο της, εγώ απλά θα προσθέσω ότι πρωτίστως θέτεις προτεραιότητες για εσένα και τα παιδιά, ούσα η νηφάλια της υπόθεσης. Εσύ και αυτός είστε ενήλικες και κάνετε τις όποιες επιλογές σας, οι οποίες επιλογές όμως έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην ψυχική υγεία και ισορροπία των παιδιών. Επιπλέον, το "16 χρόνια μαζί" δεν είναι παράγοντας διατήρησης μιας, ας την πούμε, ελαττωματικής σχέσης.Θα πρότεινα να θέσεις τα εξής ερωτήματα στον εαυτό σου και στον σύζυγο σου:- "Σε 5 χρόνια από τώρα, πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου κάτω από τις παρούσες συνθήκες;"- "Είναι αυτό το πρότυπο οικογένειας που θέλετε να περάσετε στα παιδιά σας;"Συζητήστε το και βρείτε την σωστότερη λύση για όλους.Σου εύχομαι ολόψυχα, καλή δύναμη!