Άουτς... Πρέπει να πόνεσε αυτό που έγραψες. Κι εγώ πόνεσα διαβάζοντάς το. Αντίθετα από τους υπόλοιπους δεν θα εκπλαγώ από όσα γράφεις. Οι σχέσεις δεν είναι πάντα αγγελικά πλασμένες. Και δεν έχει νόημα να γράφουμε πως θα έπρεπε να είναι όταν η πραγματικότητα είναι αλλιώς. Εσύ ήσουν κάπως χειριστική κι εκείνος υπέρ το δέον διδακτικός/παιδαγωγικός (τουλάχιστον έτσι ήθελε να είναι από αυτά που μας λες). Τελικά δεν μπορέσατε να γεφυρώσετε το χάσμα και να βελτιωθείτε μαζί ως άνθρωποι μέσα στην σχέση. Δεν είστε οι μοναδικοί σε αυτό το σημείο. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!Για να επανορθώσεις τώρα. Να επανορθώσεις σε κείνον είναι κάπως δύσκολο. Δεν μπορεί να ξε-πληγωθεί. Μπορεί ενδεχομένως να συγχωρήσει. Εν καιρώ και πιστεύοντας ότι έμπρακτα έχεις μετανιώσει (Δεν εννοώ για να τα ξαναβρείτε. Εννοώ για να κλείσει το κεφάλαιο και να πάτε παρακάτω συναισθηματικά) Και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια και πολλή υπομονή εκ μέρους σου για να την κερδίσεις αυτή την συγχώρεση. Αν σε ενδιαφέρει πραγματικά από την καρδιά σου να την κερδίσεις. Ταυτόχρονα πρέπει κάποια στιγμή να συγχωρήσεις κι εσύ τον εαυτό σου. Για να βρεις μια ηρεμία και να μπορέσεις να κάνεις ορθότερες επιλογές στο μέλλον. Γιατί η υπερβολική ενοχή (όπως κι η υπερβολική ατιμωρησία) είναι οδηγοί σε δυνητικά επικίνδυνες καταστάσεις. Το ότι παραδέχεσαι ότι έκανες λάθη είναι το πρώτο βήμα. Πάρε χαρτί και μολύβι και βρες την κοινή συνισταμένη αυτών των λαθών. Τι κρυβόταν από πίσω. ΓΙΑΤΙ τον ειρωνευόσουν. ΓΙΑΤΙ του έλεγες ότι άλλοι είναι γαμ@τοι. ΓΙΑΤΙ τον εξευτέλισες εκείνη την φορά που σε "κρέμασε". ΤΙ σε ώθησε να τα κάνεις αυτά. Θυμός; Απουσία ενσυναίσθησης; Διάθεση ελέγχου; Διάθεση ορισμού του τι αποτελεί σοβαρό και τι μη σοβαρό ζήτημα; Επαναστατικότητα εναντίον παγιωμένων ρόλων; Kάτι άλλο;Αυτό είναι το σημείο της προσωπικότητάς σου που θα χρειαστεί δουλειά και εκεί θα πρέπει να εστιάσεις. Kαλό δρόμο εύχομαι!