Λες και το έγραψα εγώ.Σήμερα πάλι αναρωτιόμουν (με πολλή πίκρα), για ποιον λόγο πληγώνομαι πανταχόθεν ενώ προσπαθώ να είμαι ισορροπημένη στις σχέσεις μου (κατανόηση, σεβασμός, φροντίδα, χώρος για τον άλλον και για εμένα κλπ), ενώ άτομα με ζήλεια, ανεπρόκοπα, μοχθηρά, ακαλλιέργητα έχουν δεσμούς και με ανθρώπους σαν τα κρύα τα νερά. Έχω επιχειρήσει να γίνω κακιά και όλα τα παραπάνω, αλλά και τα μούτρα μου έφαγα (πάλι) και πλακώθηκα από τις τύψεις.Προτείνω λοιπόν, να συνεχίσουμε να πράττουμε όπως προστάζουν λογική & καρδιά και πού θα πάει, όλο και κάποιος θα ξεστραβωθεί!