Συμφωνω κι εγω εμ το προηγουμενο σχολιο.Ημουν ετοιμη να γραψω "Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει" αλλα η παραβολή του "ασωτου υιου" ειναι μαλλον κομμενη και ραμμενη για την περιπτωση αυτη.Πραγματι, μην αμφισβητεις την αγαπη και τον θαυμασμο των δικων σου. Γνωριζουν οτι εχεις πολλες δυνατοτητες και παρακολουθουν την πορεια σου σιγουρα ετοιμη να σου σταθουν σε οποιαδηποτε κατασταση.Αυτο που θα σου ελεγα εγω, ειναι να προσπαθουσες να μιλησεις μαζι τους γι αυτη σου την ανησυχια με τροπο ηρεμο, χωρις να τους κατηγορεις ή να τους "επιτεθεις".Ισως να μην γνωριζουν πως νιωθεις γι αυτο.Μια συζητηση μαζι τους που θα τους πεις τα συναισθηματα σου, θα τους βοηθησει να καταλαβουν πως αισθανεσαι και τι σκεφτεσαι απο την μια αλλα θα εχεις και την ευκαιρια να καταλαβεις και εσυ την συμπεριφορα τους.Μη φοβασαι αυτο το βημα, καντο! Πρεπει να μαθουμε να επικοινωνουμε μεταξυ μας!Στην καλυτερη περιπτωση θα ερθεται και πιο κοντα ολοι σας!