Ααα εγώ θα σου πω, που έχω και εμπειρίες. Λοιπόν η πρώτη φορά που είδα έναν ήταν όταν ήμουν περίπου 7 ετών. 'Ηταν ο τύπος μέσα σε ένα γιαπί σε ισόγειο, κρυμμένος πίσω από μία κολώνα και μου έκανε ψιτ, όταν διέσχιζα το δρόμο σούρουπο. Γύρισα να δω και τον είδα να κάνει τη δουλειά του και να μου δείχνει, αλλά δεν κατάλαβα αμέσως, γιατί ήταν μικρό και νόμιζα οτι απλά κουνούσε τον αντίχειρά του. :ΡΜια άλλη φορά εθεάθη κύριος με το φουρνόξυλό του έξω από φούρνο, την ώρα που πηγαίναμε ένα τσούρμο παιδιά στο γυμνάσιο. Την επόμενη ήταν στο Πεδίον του 'Αρεως πρωί πρωί, καθόταν σε παγκάκι μαζί με παππούδια και τριγύρω έπαιζαν μικρά, έκανε ψιτ κι όποιος γύριζε του κουνούσε το λάβαρο κανονικά. Σε πληροφορώ κανείς δεν τον ενόχλησε. 'Εχω δει και σε παραλίες, αλλά τίποτα αξιοσημείωτο, μάλλον συνήθισα. :Ρ'Οπου και να το έλεγα, γονείς, καθηγητές κτλ το μόνο που έλεγαν α το σιχαμένο, να τρέχεις μη σε βιάσει μόνο. Αυτό. Ούτε αστυνομία ούτε τίποτα. Λες και έπρεπε να ντρέπεται το κορίτσι για την ανωμαλία του άλλου, μην τον ενοχλήσουμε κιόλας, μην τον κοιτάξουμε και χαρακτηριστούμε κι ας το'χει βγάλει και το ανεμίζει. Να θέσω κι άλλο προβληματισμό; Η γυναίκα-επιδειξίας έτσι όπως έχει γαλουχηθεί με την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, πολλές φορές μπορεί και καμουφλάρεται. Πχ όταν πάει η άλλη στην καφετέρια, τσιμπάει τα μεμέ της και βγαίνει έξω τσιτωμένη για να την κοιτάζουν όλοι, δεν είναι επίδειξη; Δε νιώθει ηδονή από τα βλέμματα; Δεν προσβάλλει τον άλλο που πήγε να πιει τον καφέ του με την οικογένειά του; 'Οταν όμως το κάνει γυναίκα είναι σέξυ, όταν το κάνει άντρας είναι αηδία.. Για σκέψου πώς μας μεγάλωσαν...