Το έχω γράψει ως σχόλιο και σε άλλη εξομολόγηση και το πιστεύω ακράδαντα: πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες (συνήθως ο κύκλος που έχουμε,πχ σε μικρό επαρχιακή πόλη-χωριό οι επιλογές είναι περιορισμένες, κάποιο στον εργασιακό τους χώρο περιστοιχίζονται από κρετίνους, κτλ) συνήθως έλκουμε άτομα που νομίζουμε ότι μας αξίζουν ή δεν έχουμε καλό αισθητήριο.Έτσι στην Α περίπτωση βλέπεις υπέροχους ανθρώπους να είναι μαζί (και ερωτικά και φιλικά) με μ@λ@κες (άντρες και γυναίκες) και το αντίστροφο.Στη Β περίπτωση μας πλησιάζουν και καλοί (και κελεπούρια μην σου πω)αλλά εμείς δεν είμαστε σε θέση να τους αξιολογήσουμε σωστά και καταλήγουμε να τους απορρίπτουμε και να κυνηγάμε κάποιον/α που δεν αξίζει ούτε να τον φτύνουμε.ΥΓ. Θεωρώ ότι γενικά "σπανίζουν" οι αξιόλογοι άνθρωποι, αλλά δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν καθόλου.ΥΓ2που πήγανε οι σωστοί άντρες; δεν υπάρχουν πια; Πηγή: www.lifo.gr με σκότωσε. Τσουβάλιασμα όλων των αντρών με βάση 1,2,5 γνωριμιών που έχεις κάνει είναι άτοπο και άδικο.
