Μοιάζεις μπερδεμένη, οπότε γενικά σκέψου: Γιατί να είναι "κακό" να είσαι αμφί; Στα 29 σου μετά από 3 χρόνια σχέσης κι όπως τα έχεις μπλέξει, αυτό είναι το ερώτημα; Έπειτα γιατί σε νοιάζει τι είναι οι άλλοι κι αν το παραδέχονται; Προσπάθησε γι αρχή - για εσένα και όχι για τους άλλους - να το απενοχοποιήσεις. Μήπως ΚΑΙ γι αυτό δεν έχεις αφεθεί και ψάχνεσαι;Επίσης διατηρώντας τριών ετών σχέση ενώ δε σε καλύπτει πια όπως λες, την αδικείς κι αδικείς και εσένα. Η φάση έχει περάσει και ψάχνεσαι, αλλά δεν έχεις βρει ακόμα κάτι αρκετά καλό για να την αφήσεις...Αν ερωτευόσουν δε θα σε ενδιέφερε να "διαλέξεις" με βάση το φύλο ή οτιδήποτε. Ο φόβος σου για τη μοναξιά σε οδηγεί σε συμβιβασμούς, η ανάγκη για επιβεβαίωση σε πολλαπλά ταμπλό με τελειωμένες ιστορίες - γιατί έτσι έχεις και μια ψευδαίσθηση ελέγχου, ότι εσύ κάνεις παιχνίδι, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρεις τι θες. Δε σου λείπει άντρας ή γυναίκα, αλλά ένας άνθρωπος να σε ενθουσιάζει πραγματικά.