Μα φυσικά. Συμφωνώ με όλους τους παραπάνω. Όλο σου το κείμενο δείχνει ένα πράγμα: ήθελες να είσαι με τον φίλο σου και δεν γινόταν γιατί δούλευε.Δεν φταίνε οι υπόλοιποι γι' αυτό, ούτε για το ότι δεν κύλησε η βραδιά όπως θα ήθελες. Γιατί τους λες τραγικούς τους ανθρώπους, τι να έκαναν; να άναβαν πυροτεχνήματα στο σαλόνι; Το κέφι είναι πολύ σχετικό, και δύσκολο να επιτευχθεί σε σπίτια την Πρωτοχρονιά και μάλιστα σε καιρούς που ο καθένας σκέφτεται την δουλειά που δεν έχει. Δεν μας χρωστάει κανένας να μας κάνει ντάχτιρντί επειδή το αγόρι μας δεν δύναται εκείνη την ώρα.Και όπως είπαν και παραπάνω: όταν θέλουμε κάτι το ζητάμε. Το προτείνουμε τέλος πάντων. Επίσης η παρέα ήταν ετερογενής, δεν ήταν να βγείτε εξ αρχής και η φάση ηταν σπιτική. Δεν ήσουν εσύ και δύο κολλητές σου μόνες σας. Υπήρχαν και άλλα άτομα. Να σηκωθούν 10 άτομα όρθια να τρέχουν στο κέντρο σνιφάροντας τα νύχια τους ότι θες να δεις τον φίλο σου; Άσχετο αλλά ο ελεύθερος και ο κάθε ελέυθερος καλά κάνει και πάει κάπου που δεν υπάρχουν άλλοι ελεύθεροι, δεν κατάλαβα δηλαδή. Πάμε μόνο όπου υπάρχει περίπτωση να βρούμε γκόμενο ή γκόμενα; Πέρυσι πρωτοχρονιά ήμουν ελεύθερη και πήγα στο σπίτι της ξαδέρφης μου, ναι όλα ζευγάρια ήταν, και πήγα και έφαγα τζάμπα του σκασμού, είπα δέκα μαλακίες και γύρισα σπίτι μου. Είχε κι αυτό την πλάκα του. Μετά λέμε ότι πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα κι όπου μας βγάλει, τελικά μόνο αν μας "υποσχεθούν" κανέναν single, τρέχουμε.