Διογένη καταλαβαίνω αυτό που λες από τη μεριά σου και κατανοώ τους λόγους που σε καθιστούν τόσο απόλυτο. Δε νομίζεις όμως οτι περιορίζεις αρκετά τις επιλογές σου; Με το παράδειγμα που δίνεις υπάρχει μεγάλο περιθώριο λάθους..Γνωρίζω από το περιβάλλον μου αρκετές περιπτώσεις, όπου γυναίκες αυτοεγκλωβίζονταν σε μη λειτουργικές/ικανοποιητικές σχέσεις ή γάμους, αλλά μόλις αντίκρυζαν το διαφορετικό, έστω και ένα δείγμα του, τα έβαζαν κάτω και άλλαζαν τη ζωή τους. Γνώριζαν μέσω του ενδιαφερόμενου, το τι χρειάζονται για να είναι ευτυχισμένες και πώς αξίζουν να τους φέρονται. Οπότε αν στ'αλήθεια υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον δεν αποκλείεται να συμβεί.Λέω για τις γυναίκες, γιατί από άντρες έχω δει οτι σπάνια χωρίζουν για τρίτο πρόσωπο, όσο άσχημα κι αν περνούν.Θέλω να καταλήξω στο οτι υπάρχει ένα κλισέ όπου οι παντρεμένοι/δεσμευμένοι κρίνονται με υπέρμετρη αυστηρότητα. Θα πει κανείς οτι είναι εξαιτίας της εμπλοκής του συντρόφου που έχει άγνοια. 'Ομως ο γάμος δεν είναι παρά μια συμφωνία οτι δύο άνθρωποι προτίθενται να είναι μαζί. Από κει και πέρα, κανείς δε γνωρίζει τι συμβαίνει στο σπίτι τους παρά μόνο εκείνοι.