Διαβάζοντας την εξομολόγησή σου, είχα αρχίσει ήδη να σκέφτομαι ότι υπνοβατω και γράφω στη στήλη. Οι περιπτώσεις μας μοιάζουν σε τέτοιο βαθμό που ανησύχησα μη και μας παιδεύει το ίδιο άτομο. Κορίτσι μου και παιδιά, εγώ το έληξα το θέμα, γιατί δεν άντεχα άλλο την κατάσταση, καθώς, ούσα ανυπομονο πλαααζζζμα, έφτανα στα όριά μου. Το παιδί ίδιο στυλακι..έξοδοι με γλυκές κινήσεις προς εμένα, πολλααα ερωτικά υπονοούμενα, αλλά και καλά προσπαθούσαμε να ισορροπουμε μεταξύ ερωτικού και φιλικού. Αυτό για αρχή έχει ενδιαφέρον, αλλά όσο περνάει ο καιρός θέλεις κάτι πιο σίγουρο. Είτε είσαι εδώ, είτε είσαι εκεί. Αλλιώς κουράζει. Ο φίλος μας, λοιπόν, το πήρε σοκαριστικα χαλαρά το θέμα της απομακρυνσης μου και μαλιστα μου έδωσε και ευχές για τη ζωή μου με κάποιον άλλον. Όλο όμως τα γλυκολογα, οι κινήσεις, οι εκδηλώσεις θαυμασμού πού πήγαν μέσ το κρύο...;;Άβυσσος..