Ως μαμά δύο μικρών παιδιών αυτο που συνειδητοποιώ καθημερινά είναι πως οι προηγούμενες γενιές γονέων δεν είχαν ιδέα (αλλά δεν ψάχτηκαν κιόλας μιας και τα μέσα ήταν λιγότερα) απο ενσυναίσθηση.Δεν μπήκαν δηλαδή στη διαδικασία να μπούν στη θέση του παιδιού τους αφενώς και αφετέρου δημιουργούσαν παιδιά παιδοκεντρικά.Η αδελφή σου προφανώς είναι ένα τέτοιο δημιούργημα, για να μην γκρινιάζει της έκαναν τα χατήρια.Ίσως ήταν πιο φασαριόζικο παιδί ή έκλαιγε πιο εύκολα η πολλά άλλα. Αφού έτσι έχει μάθει απο τη μητέρα σας (για τον πατέρα σας δεν αναφέρεις) έτσι συνεχίζει και φέρεται.Το να αλλάξει συμπεριφορά λοιπόν δεν είναι τόσο εύκολο αν η ίδια δεν το θελήσει.'Ενας καλός λόγος για την ίδια να αλλάξει συμπεριφορά θα ήταν ας πούμε ένας σύντροφος που θα την έκανε να δεί τα λάθη της.΄Η μητέρα σου είναι σίγουρο πως δεν πρόκειται να αλλάξει τρόπο συμπεριφοράς πάντως εκτός και αν ταρακουνηθεί απο εσένα αλλα και πάλι δεν είναι σίγουρο.Εσύ οφείλεις στον εαυτό σου να κάνεις μια κουβέντα με τους δικούς σου αλλά και την αδελφή σου μαζί, χωρίς νεύρα και τσακωμούς δηλαδή. Μια τέτοια εξήγηση σίγουρα θα σε ανακουφίσει μιας και όπως καταλαβαίνω απο τον τίτλο αυτό γίνεται συχνά.΄