Μετα απο πολλα χρόνια συναναστροφής με τους ανθρώπους ,από διεργασίες εσωτερικές,από ψάξιμο,κατέληξα στο συμπέρασμα πως εμείς οι άνθρωποι είμαστε ανήμερα θεριά,βάζοντας και τον εαυτό μου μέσα.Νιωθουμε καλύτερα,νιώθουμε πως υπάρχουμε εκμηδενίζοντας τον άλλο,κυρίως αυτόν που δεν καταλαβαίνουμε,που ίσως ζηλεύουμε.Ομως υπάρχουν οι άνθρωποι που καλλιεργούν την καλή τους πλευρά,τη θετική,το υπερεγώ που λέμε στη ψυχολογία.Αυτο χρειάζεται δουλειά ,επίγνωση και σκοπο,να αγαπήσεις του εαυτό σου και τους άλλους ,να δώσεις μία καλυτερη ποιότητα στη σχέσεις και στη ζωή σου.Γίνε αυτό που θα ήθελες να έχεις σαν φίλο,να φερθείς όπως θα ήθελες να σου φερθούν,αγαπά τον εαυτό σου.Εαν βρεις έστω και ένα καλό φίλο είσαι τυχερή,γιατί όπου και να πας ,δυστυχώς τους ανώριμους και ακαλλιεργητους ανθρώπους δεν τους αποφευγεις.Προσωπικα ,χολή και ξύδι με κερασαν οι άνθρωποι που νόμιζα δικοί μου.Αλλα δεν βαριέσαι,έστω για τον ένα αξίζει να καλλιεργεις τον καλό σου εαυτό.Σιγουρα δεν θα χάσεις.
