εγω παντως σε καταλαβαινω, περναω ακριβως το ιδιο. οπως λογικα θα σε καταλαβουν και αρκετοι απο οσους διαβαζουν την εξομολογηση σου. και οχι... τα λογια παρηγοριας δεν πιανουν και δεν αρκουν. ουτε τα "ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος" και τα οτι εγινε εγινε για καλο". αληθειες ειναι ολα, αλλα στην παρουσα φαση σκεφτεσαι την αδικια κλπ. ξερω πως οτι και να σου πουμε δεν θα μας ακουσεις..κλαψε και παρε χρονο με τη θλιψη σου. κανε πραγματα για να ξεχνιεσαι. αν δουλευεςι ριχτο στη δουλεια, κανε γυμναστικη και προσπαθησε να μην σκεφτεσαι (συνεχως). προσπαθησε να μην τον ψαχνεις στα facebook κλπ..ξεερω πως ειναι δυσκολο.. που παει ολη αυτη η αγαπη δεν ξερω... δεν ξερω πως ο αλλος ξαφνικα μπορει να γινει τοσο ξενος και τοσο απομακρος..πως να μπεις στο μυαλο του καθενος.. αλλα το θεμα μας εισαι εσυ..να προσεχεις δυο φορες παραπανω τον εαυτο σου τωρα. και να ξερεις εκει εξω υπαρχουμε πολλοι που σε καταλαβαινουμε γιατι περναμε τα ιδια. .. καιυπαρχουν και πολλοι που τα εχουν περασει και τα εχουν καταφερει μια χαρα..;) σου στελνω αγωνιστικους χαιρετισμους!