Τα διαβάζουμε αυτά τα post,αλλά συνήθως δεν βλέπεις πολλά σχόλια,υποθέτω γιατί δεν ξέρουμε τι ακριβώς να γράψουμε...Είμαι σίγουρη ότι μας έγραψες πολύ λίγα,συγκριτικά με αυτό που ζεις...Θα μείνω στο θετικό κομμάτι που εντόπισα στο κείμενό σου και αυτό είναι ότι έχεις κάποιο στόχο στη ζωή σου...θέλεις να περάσεις σε μια σχολή και να σπουδάσεις...λοιπόν,επικεντρώσου σε αυτό και μην τα παρατάς...φαντάζομαι πόσο δύσκολο είναι να μείνεις προσηλωμένη,αλλά να το κάνεις...είναι το κίνητρό σου...ένα πτυχίο,μια δουλειά,ανεξαρτητοποίηση κάποια στιγμή...γι'αυτό συνέχισε να διαβάζεις...Τέλος,ίσως κάποια από τις φίλες σου να μπορούσε να σε ακούσει και να σε καταλάβει ή και ακόμα να σε βοηθήσει με κάποιον τρόπο(μερικές φορές,και μόνο που τα λες σε έναν άνθρωπο,βοηθάει)...και κλείνω,με την προτροπή,να πάρεις τηλέφωνο κάποια στιγμή,σε μια γραμμή βοήθειας και να μιλήσεις με κάποιον ειδικό που θα σε κατευθύνει σωστά και θα συμβουλεύσει...ανώνυμα θα το κάνεις,δεν χωράει ντροπή και φόβο...νομίζω θα σε ανακουφίσει κιόλας...σου στέλνω μια διαδικτυακή αγκαλιά!ΥΓ. Έλεγες για το μεγάλο σου post...ας αφήσουμε το μέγεθος του σχολίου μου ασχολίαστο... :)
