Ευτυχώς που το ξεκαθαρίσαμε γιατί προς στιγμήν με "τρέλλανες".Θα μου επιτρέψεις να κάνω μια αποδόμηση αυτού που λες: "αυτός που μου ζήτησε σχέση επιμένει εδω και μήνες αλλα τότε δεν ήμουν έτοιμη.τωρα μου αρεσει πολυ και γιαυτο ειμαι λιγο μπερδεμένη"?Αυτό που λες αλλά μάλλον δεν συνειδητοποιείς ότι λες είναι ότι για να περάσει την δοκιμασία μετά από την οποία κάποιος θα σου κινήσει το ενδιαφέρον πρέπει να επιμείνει. Δηλαδή εξισώνεις το ενδιαφέρον με την επιμονή. Μάλιστα θεωρείς τόσο αναγκαία προυπόθεση για να ανταποκριθείς το γεγονός ότι θα σε δει "σοβαρά" κάποιος (αποδεικνύοντάς το με την μακροχρόνια υπομονή) ώστε ξεχνάς για ποιούς λόγους εσύ η ίδια θα ένιωθες κάτι για τον άλλον. Αυτό που βλέπω και συγχώρεσέ μου την εξαγωγή συμπερασμάτων είναι ότι έχεις μεγαλώσει (όλοι μας) με το αξίωμα ότι υπάρχει ένας συγκεκριμένος τρόπος να πάρει αξία κάποιος στο ερωτικό παιχνίδι κι αυτός είναι να είναι υπομονετικός (άντρας/γυναίκα) και να περιμένει για να δείξει ότι έχει "σοβαρή πρόθεση". Όλα αυτά φυσικά αποπροσανατολίζουν εντελώς από το ουσιώδες. Ελκύεσαι από αυτόν τον άνθρωπο ως άνθρωπο? Αν δεν περίμενε με τους μήνες θα σε ήλκυε το ίδιο? Εσύ τον ελκύεις και περιμένει γι'αυτό ή άραγε προσπαθεί να αποδείξει την "σοβαρότητα" του σκοπού του με τον τρόπο αυτόν επειδή έτσι έχει μάθει ότι κάνουν "τα καλά παιδιά" κι ελπίζει να ανταμειφθεί για τον κόπο του? Οι σκέψεις αυτές πρέπει να σε προβληματίσουν. Όχι μόνο για τώρα αλλά γενικότερα για την ζωή σου. Για να μπορέσεις από νωρίς να ζήσεις την ζωή που θέλεις να ζήσεις κι όχι την ζωή που μας μαθαίνουν ότι πρέπει να θέλουμε να ζήσουμε. Πολύ φιλικά από κάποια που θα μπορούσε να είναι μαμά σου.
