"Mπαμπάτσικα αγόρια ,πειραχτήρια, διαθέτουν αυτοσαρκασμό, μιλάνε πιο εύκολα." που ξεχωρίζουν σε "μαγαζιά, καφετέριες".Και μόνο που το φαντάστηκα με έπιασε πονοκέφαλος. Είναι μερικά (το τονίζω αυτό, ΜΕΡΙΚΑ) εύσωμα άτομα, που μάλλον επειδή θεωρούν ότι υστερούν σε εξωτερική εμφάνιση (βλ. χαζές κοινωνικές νόρμες), προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι "η ψυχή της παρέας". Αυτό καταλήγει σε μία αδιάκοπη φασαρία: βλακώδη αστεία και πειράγματα, γαιδουροφωνάρα και γέλιο που πετάει πτύελα, και αυτοσαρκασμός που μόνο αυτοσαρκασμός δεν είναι και δείχνει το κόμπλεξ τους. Για να περάσουμε τώρα στην εξομολόγηση1) Κατηγοριοποιείς τους ανθρώπους σε χοντρούς και αδύνατους. Τα δε κιλά επηρεάζουν και το χαρακτήρα τους.2) Ισχυρίζεσαι ότι θέλεις ένα μπαμπατσικό αγόρι για τον χαρακτήρα του και μετά λες ότι δε θες τον ωραίο γκόμενο δίπλα σου. Άρα δε θεωρείς τα μπαμπάτσικα αγόρια όμορφα. Μήπως δε δε νοιάζει ο χαρακτήρας τους αλλά πιστεύεις ότι μόνο αυτοί θα μπορούσαν να σταθούν δίπλα σου και να μη σου μετρούν τις μπουκιές;3) Συνοπτικά όλοι οι χοντροί είναι καλοί, κοινωνικοί και εύθυμοι.Όλοι οι ωραίοι έχουν κακό χαρακτήρα και μετρούν τις μπουκιές των καλών χοντρών ανθρώπων.
