Συνήθως οι μητέρες από την πλευρά τους προβάλλουν πάνω στην κόρη τους όλες τις προσδοκίες και τα όνειρα που ενδεχομένως είχαν για τον ίδιο τους τον εαυτό, όσα εκείνες ήθελαν να κατακτήσουν ακαδημαϊκά, επαγγελματικά, ερωτικά ξεχνώντας το πιο σπουδαίο: πως η κόρη είναι μια ανεξάρτητη, διαφορετική προσωπικότητα, ένας άνθρωπος με διαφορετικές ανάγκες, επιθυμίες, θέλω.Αν θες το όλο πραγμα να παρει μια διαφορετική πορεία, θα σου πρότεινα να ξεκίνησεις με το υλικό συναισθημάτων που έχεις μέσα σου και να προσπαθησεις να εκφραστείς στην μητέρα σου. Προσπάθησε να της επικοινωνήσεις τον θυμό σου, την θλίψη σου, την απογοήτευσή σου, το πώς νιώθεις κάθε φορά που σου ασκεί μια καινούρια κριτική. Έπειτα ακουσε την προσεκτικά… ίσως σε βοηθήσει να αντιληφθείς τι την οδηγεί σε αυτή την συμπεριφορά και ενδεχομένως η πρόθεσή της να σε ανακουφίσει. Οι πρώτες επικοινωνίες ίσως είναι δύσκολες και άβολες, όμως θα φέρουν στην επιφάνεια αληθινές σκέψεις και αυθεντικά συναισθήματα που ενδεχομένως να έχουν εκφραστεί ξανά, σε λάθος χρόνο… με λάθος τρόπο....Προσπάθησε από εδώ και στο εξής να δείχνεις στην μητέρα σου πόσο θες την γνώμη της αλλά όχι την κριτική της...Ολοι οι γονεις ειναι άνθρωποι με ελαττώματα... και κατι που μου ειχε μείνει ειναι οτι «τα παιδιά αρχικά αγαπούν τους γονείς τους. Μεγαλώνοντας τους κρίνουν και κάποιες φορές τους συγχωρούν»