Δε θυμάμαι συγκεκριμένα κάτι αρνητικό, ίσως επειδή προτιμώ να τα ξεχνάω(;)... Δε μου αρέσει η οποιαδήποτε επιτηδευμένη κι υπερβολική επίδειξη "χαρακτήρα", κυριαρχίας, ανδρισμού -και θηλυκότητας, για να μη με φάνε- (=κόμπλεξ,κόμπλεξ,κόμπλεξ), γιατί υποθέτω πως με παραπέμπει σε κάτι μη αληθινό (δε φταίω κι εγώ που το παίζεις Μπάτμαν, άλλωστε αν μου αρέσεις μπορείς και να γλιστρήσεις σε μπανανόφλουδα και να το βρω αξιαγάπητο). Μη γίνεις άλλος άνθρωπος για να συστηθείς. Αφενός αν σε πιστέψουν θα απογοητευτούν, αφετέρου όσο προσποιείσαι, η γνωριμία είναι επιφανειακή και τρύπα στο νερό.Το φλερτ (η άλλη λέξη δε μου αρέσει) αν γίνει με "ξεχωριστό" τρόπο μπορεί να γίνει αξιομνημόνευτο σημείο αναφοράς σε μία επερχόμενη σχέση, αλλά δεν εξασφαλίζει εξ ορισμού την έλξη της άλλης πλευράς. Δηλαδή, αν έφαγες κεραυνοβόλημα με την κοπελιά που κάθεται στο μπαρ και είσαι ξύπνιος, θα διαβάσεις πρώτα τη διάθεση και την προδιάθεση (αν κάνει όρεξη γενικά και αν κάνει καθόλου όρεξη εσένα), αντί να σκηνοθετήσεις το τέλειο σκηνικό πεσίματος... εντέλει μπορεί να είσαι κακός "ηθοποιός".Επίσης ας μην μπερδεύουμε το φλερτ με την παρενόχληση. Η παρενόχληση που γίνεται συνειδητά δε σε υπολογίζει ως άτομο, άρα δεν μπορεί να περιμένει και σοβαρή αντιμετώπιση. Έχει να κάνει με την ανάγκη του κάθε ανόητου για αυτοεπιβεβαίωση.