Εσείς που πατάτε αρνητικές σε μένα και στην Ξανθούλα, φαντάζομαι το κάνετε για το θέμα της ευθανασίας. Αν είχατε σκύλο άρρωστο που σφαδάζει και κλαίει μέρα νύχτα από τους πόνους, δε μπορεί να σηκωθεί να κάνει την ανάγκη του, δε μπορεί να φάει, να πάρει τα φάρμακά του, μαδάει από την ασιτία, τα μάτια του είναι συνεχώς κλαμένα και σε κοιτάζει με θλίψη, θα τον αφήνατε στο "έλεος του Θεού" και καλά; 'Οσο αντέξει, όσο ζήσει να βασανίζεται; Επειδή το έχω βιώσει, το να το κάνεις αυτό είναι πιο απάνθρωπη συμπεριφορά από την ευθανασία.
