Εγώ θεωρώ ότι όταν συμβαίνουν τέτοια περιστατικά το να ντρέπεται κανείς είναι ανθρώπινο,δε το ελέγχεις. Και δε σημαίνει οτι δε συμπαραστέκεσαι στον άλλον που υποφέρει. Anitoumpa δεν ξέρω αν εσύ είχες ποτέ κάποια τέτοια εμπειρία με δικό σου άνθρωπο, αλλά αν δε το αποφασίσουν μόνοι τους ουτε σε ψυχολόγο πάνε, ουτε για απεξάρτηση ουτε τίποτα και μιλάω εκ πείρας διότι έζησα 20 χρόνια με αλκοολική μητέρα. Εγώ απ'όσα γράφει ο εξομολογούμενος καταλαβαίνω ότι και ανησυχεί για τον πατέρα του και θέλει να τον βοηθήσει αλλά δεν ξέρει πώς. Χρειάζεται πολλή υπομονή για να συμπαρασταθείς σε ένα αλκοολικό άτομο και μερικές φορές δεν είναι κακό να σκέφτεσαι και τον εαυτό σου και να προστατεύεις και τη δική σου ψυχική υγεία, η οποία σίγουρα κλονίζεται από μια τέτοια κατάσταση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε σκέφτεσαι και δε βοηθάς τον άλλο.