Xαίρομαι που τουλάχιστον θεωρείς ωραίο να ανοίγει κανείς τέτοια συζήτηση. Διαφωνώ όμως στο ότι είναι εξιδανικευμένα και ρομαντικά. Άλλωστε οι νέοι σήμερα δεν λέτε ότι είστε ρομαντικοί και ψάχνετε το ιδανικό κλπ κλπ.? Πιστεύω ότι να πορεύεσαι στην ζωή με "ζήλεια" για το τι ζουν οι άλλοι και κάνεις συνέχεια συγκρίσεις (σε ερωτικά/φιλικά/επαγγελματικά κι οτιδήποτε) ΄το μόνο που κάνει είναι να δηλητηριάζει τις δικές σου στιγμές. Βλέπω πάρα πολύ κόσμο που το κάνει αυτό και είναι δυστυχής και δεν συνειδητοποιεί ότι ΟΛΟΙ κουβαλάνε τον σταυρό τους και ΟΛΟΙ έχουμε προβλήματα. Κάποιοι δεν τα πολυπροβάλλουν κι εστιάζουν στις καλές στιγμές. Δεν σημαίνει ότι είναι τριαλαρίμ τριαλαρόμ. Αυτό είναι το πρώτο. Και βασικότερο. Καθένας φτιάχνει την ζωή του και δεν έχει κάποιο πήχυ ορισμένο από άλλους να φτάσει ή να ξεπεράσει. Εκπλήσσομαι λοιπόν που αν και φαίνεσαι συγκροτημένο άτομο μου λες ότι "τρόμαξες όταν είδες ιδίοι όμμασι πόσο κοντά είναι τα δύο αυτά". Εννοείς ότι είναι κοντά η έξω εικόνα (εμφάνιση ή δημόσια ζωή?) και η εικόνα στα σόσιαλ? Καθόλου κοντά δεν είναι. Έχω άπειρα παραδείγματα. Αλλά και σοβαρά άρθρα εξετάζουν αυτό ακριβώς το φαινόμενο. Σταχυολογούνται οι στιγμές με το μεγαλύτερο ναρκισσιστικό ενδιαφέρον απλώς. Και εννοείται ότι δεν θεωρώ ότι όποιος χρησιμοποιεί σόσιαλ είναι μάζα αλλά αφού σας χαλάει τελικά το ρημάδι μήπως θέλει αναθεώρηση; Δεν ξέρω...Φωτογραφίες μπορείς να βάζεις και στο Flickr και μάλιστα σοβαρότερου βεληνεκούς. Και με φίλους μπορείς να μιλάς με άλλα apps τύπου Whatsapp κλπ. Λύσεις υπάρχουν δηλαδή. Οπότε το να κολλάμε σε ένα μέσον που ναι μεν πρακτικό είναι αλλά τελικά μας κάνει να κοιτάμε από μια κλειδαρότρυπα όπου καταντάμε να λέμε "εγώ γιατί όχι?" πόσο όφελος μας προσφέρει τελικά?