Το βγάζεις από μέσα σου για αρχή. Αν δεν ξεγυμνώθείς μπροστά του (μεταφορικά εννοώ - τώρα αν θέλει και κανονικά,χαρά σου) δεν θα σου περάσει. Τα λες, γίνεσαι κομμάτια αν σε απορρίψει, ένα με το πάτωμα, ένα με τους φίλους σου, χώνεσαι στην τρύπα σου μέχρι να βρεις κουράγιο να αντικρίσεις ξανά την κοινωνία and life goes on... Μόνο όταν νιώσεις ότι έχεις παντελώς ξεφτιλιστεί μπορείς να σταματήσεις να προσπαθείς, έστω και στο μυαλό σου. Μετά θα έρθει και η ίαση.