Τα τελευταία χρόνια είναι μέθοδος απόρριψης και αυτό: δέχομαι να βγω μαζί σου, το ακυρώνω μία-δύο φορές εκτάκτως γιατί ''κάτι έτυχε'', σου λέω ότι ''θα το κανονίσουμε'' (και φυσικά ποτέ δε σε καλώ ''να το κανονίσουμε''), και απλά χανόμαστε. Και δε σου είπα όχι, και δε βγήκα μαζί σου. Καλό δεν είναι;