Δεν αισθάνεσαι έτοιμος να αναλάβεις την ευθύνη των πράξεών σου. Από δω και πέρα πρέπει να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου, να είσαι εσύ και μόνο εσύ υπεύθυνος για τις επιλογές σου και αυτό σε τρομάζει. Το ξέρω και γω αυτό το συναίσθημα, καθώς το βίωσα πολύ πρόσφατα. Οι πανελλήνιες είναι το πρώτο σκαλοπάτι. Και πρέπει να σου πω, μιας και έδωσα πέρυσι, ότι ήταν πολύ δύσκολο να διαβάσω, μιας και ούτε εμένα μ' αρέσει ιδιαίτερα το διάβασμα και έπρεπε να πιέζω πολύ τον εαυτό μου. Και, ναι η δική μου προσπάθεια ήταν επιτυχής, και ναι, πέρασα εκεί που ήθελα, αλλά ξέρεις τι κατάλαβα; Σε ότι και να κάνεις στη ζωή σου θες κίνητρο. Πρέπει να έχεις ένα κίνητρο για να μπορείς να πιέζεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που δεν θέλει να κάνει (πχ διάβασμα). Εγώ είχα ισχυρό κίνητρο, το οποίο ήταν και άσχετο με το να σπουδάσω ή κάτι παρόμοιο. Πρέπει να ψάξεις μέσα σου να βρεις κάτι να πιαστείς, και να πεις στον εαυτό σου: "Θα κανεις αυτό για τον τάδε λόγο". Μόνο τότε θα πετύχεις πράγματα. Αυτό γενικά. Όσο για τις πανελλήνιες, τις καταριέμαι και θα τις καταριέμαι γι αυτό που κάνουν στην ψυχολογία μας. Δεν αξίζει όλο αυτό που περνάμε. 27/02 ναι ισως ειναι αργα για να τις παρει κανεις στα σοβαρα, αλλα δεν ειναι ποτε καλη ωρα για να τα παρατησεις. Η τυχη παιζει τεραστιο ρολο. Οποτε η συμβουλη μου ειναι: Βρες κινητρο, προσπαθησε οσο μπορεις, και εξετασε την πιθανοτητα να δωσεις πιο οργανωμενα ξανα του χρονου. Ειμαστε μικροι ακομα! Για εναν χρονο δεν χαλασε κι ο κοσμος! Καλη επιτυχια! Πανω τους! ;)